Maya Plisetskaya η απόλυτη πρώτη μπαλαρίνα

H Maya Plisetskaya Mikhailovna (1925 – 2015) είναι θρυλική Πρίμα Μπαλαρίνα και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στο χώρο του μπαλέτου. Η Maya Plisetskaya χόρευε την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης μαζί με τη διάσημη μπαλαρίνα Galina Ulanova  και έλαβε τον τίτλο της Απόλυτης Πρίμα Μπαλαρίνας του Μπαλέτου Bolshoi το 1960.

Maya PlisetskayaΤα πρώτα χρόνια

Η Maya Plisetskaya γεννήθηκε 20 Νοεμβρίου 1925 στη Μόσχα από Εβραϊκή  οικογένεια. Πήγε σχολείο στο Spitzbergen, όπου ο πατέρας της εργαζόταν ως μηχανικός και διευθυντής ορυχείων.

Το 1938, ο πατέρας της Michael Plisetski εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια των Σταλινικών εκκαθαρίσεων, πιθανόν επειδή είχε προσλάβει έναν φίλο του, ο οποίος ήταν γραμματέας του Leon Trotsky. Η μητέρα της Rachel Messerer-Plisetskaya, μια ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου, συνελήφθη και εστάλη σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο Καζακστάν, μαζί με τον 7 μηνών μωρό αδελφό της Maya. Κατά συνέπεια η Maya υιοθετήθηκε από τη θεία της (αδελφή της μητέρας της), την μπαλαρίνα Sulamith Messerer, μέχρι την απελευθέρωση της μητέρας της το 1941.

Η Maya σπούδασε χορό με καθηγήτρια τη μεγάλη μπαλαρίνα της αυτοκρατορικής σχολής, Elizaveta Gerdt. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του Θεάτρου Bolshoi σε ηλικία μόλις 11 ετών. Το 1943, αποφοίτησε από τη χορογραφική σχολή και εντάχθηκε στο Μπαλέτο Bolshoi, με το οποίο χόρευε μέχρι το 1990.

maya-plisetskayaΚαριέρα

Από την αρχή η Maya Plisetskaya ήταν μία μπαλαρίνα που ξεχώριζε. Πέρασε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στο corps de ballet  μετά την αποφοίτησή της και σύντομα προήχθη σε σολίστ. Τα λαμπερά κόκκινα μαλλιά της και η εντυπωσιακή της εμφάνιση δημιουργούσαν μια γοητευτική εικόνα εντός και εκτός σκηνής. Τα μακριά της χέρια της είχαν μια πλαστικότητα που ακόμα και σήμερα παραμένει αξεπέραστη. Η ερμηνεία της στον «Θάνατο του Κύκνου», ένα σύντομο μπαλέτο που έγινε διάσημο από την μπαλαρίνα Anna Pavlova, την έκανε να ξεχωρίσει. Η Maya επίσης φημιζόταν για το ύψος των αλμάτων της, την εξαιρετική ευελιξία της, την τεχνική δύναμη και τη χάρη του χορού της. Έχει διακριθεί τόσο στο Adagio όσο και στο Allegro, κάτι το οποίο είναι ασυνήθιστο σε χορευτές.

Παρά την φήμη που είχε αποκτήσει, η Maya δεν αντιμετωπιζόταν σωστά από τη διοίκηση του Bolshoi. Ήταν Εβραία μέσα σε ένα αντι-Σημιτικό κλίμα, η οικογένειά της είχε εκκαθαριστεί κατά τη διάρκεια της Σταλινικής εποχής και η προσωπικότητά της ήταν προκλητική, οπότε δεν της έδιναν την άδεια να περιοδεύσει έξω από τη χώρα για έξι χρόνια μετά την ένταξή της στο Μπαλέτο Bolshoi. Ήταν περιορισμένη μέχρι το 1959 που ο Nikita Khrushchev της επέτρεψε να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Έτσι η Plisetskaya θα μπορούσε να περιοδεύσει διεθνώς. Οι ικανότητες της άλλαξαν τον κόσμο του μπαλέτου καθώς έθεσε υψηλότερα πρότυπα τόσο σε ότι αφορά την τεχνική λαμπρότητα όσο και σε ότι έχει να κάνει με τη δραματική παρουσία για τις μπαλαρίνες.

Στους δημοφιλέστερους ρόλους της Maya ανήκουν οι: Odette/Odile στη Λίμνη των Κύκνων (1947) και Aurora  στην Ωραία Κοιμωμένη (1961). Το 1958  τιμήθηκε με τον τίτλο του Καλλιτέχνη του Λαού της ΕΣΣΔ και παντρεύτηκε τον κορυφαίο συνθέτη Rodion Shchedrin.

Maya PlisetskayaΤο 1960 η Galina Ulanova εγκατέλειψε τη σκηνή και κατ’ επέκταση η Maya Plisetskaya έλαβε τον τίτλο της Απόλυτης Πρίμα Μπαλαρίνας του Θεάτρου Bolshoi. Έπαιξε την Πριγκίπισσα Tverskaya στη Σοβιετική τηλεοπτική παραγωγή του έργου «Άννα Καρένινα». Το 1971 ο σύζυγός της και συνθέτης Rodion Shchedrin, έγραψε ένα μπαλέτο με το ίδιο θέμα, στο οποίο θα έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το μπαλέτο «Anna Karenina» ήταν επίσης η πρώτη της απόπειρα στη χορογραφία. Μπαλέτα για εκείνη δημιούργησαν οι χορογράφοι: Yury Grigorovich, Roland Petit, Alberto Alonso και Maurice Béjart.

Κατά τη δεκαετία του 1980 η Plisetskaya και ο Shchedrin αφιέρωσαν πολύ χρόνο στο εξωτερικό, όπου εκείνη εργάστηκε ως καλλιτεχνική διευθύντρια  του Μπαλέτου της Όπερας της Ρώμης (1984-1985) και έπειτα του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας στη Μαδρίτη (1987- 1989). Σε ηλικία 65 ετών αποσύρθηκε από το Μπαλέτο Bolshoi. Στα 70α γενέθλιά της, έκανε το ντεμπούτο της στο μπαλέτο που ο Béjart χορογράφησε γι ‘αυτήν με τίτλο «Ave Maya». Από το 1994, είναι πρόεδρος στους ετήσιους διεθνείς διαγωνισμούς μπαλέτου που ονομάζονται Maya. Το 1996 διορίστηκε Πρόεδρος του Αυτοκρατορικού Ρώσικου Μπαλέτου (Imperial Russian Ballet).

Στα 80ά της γενέθλια, οι Financial Times έγραψαν χαρακτηριστικά για εκείνη: «Η Maya ήταν και εξακολουθεί να είναι μια σταρ, ένα ιερό τέρας του μπαλέτου, η τέλεια επιτομή για τη θεατρική δόξα, ένα φωτεινό, λαμπερό ορόσημο σε έναν κόσμο που ολοένα και περισσότερο εκλείπουν τα μεγάλα αστέρια, μια ομορφιά στον κόσμο της γοητείας».

Έφυγε από τη ζωή στις 2 Μαΐου 2015 σε ηλικία 89 ετών από καρδιακή προσβολή στη Γερμανία.

 maya_plisetskayaΒραβεία και τιμητικές διακρίσεις

Η Maya Plisetskaya έχει τιμηθεί πολλές φορές για τις ικανότητές της:

Πρώτο βραβείο, Διεθνής Διαγωνισμός Βουδαπέστης (1949)

Βραβείο Anna Pavlova, Ακαδημία Χορού του Παρισιού (1962)

Βραβείο Λένιν (1964)

Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1985)

Chevalier de la Légion d ‘honneur (Γαλλία, 1986)

Βραβείο Θριάμβου, 2000

Praemium Imperiale (Ιαπωνία, 2006)

Τάγμα της Τιμής για την Πατρίδα

1η κατηγορία (20 Νοεμβρίου 2005) – για την εξαιρετική συμβολή της στην ανάπτυξη της εγχώριας και διεθνούς χορογραφικής τέχνης και για πολλά χρόνια δημιουργικής δραστηριότητας

2η θέση (18 Νοεμβρίου 2000) – για την εξαιρετική συμβολή της στην ανάπτυξη της χορογραφικής τέχνης

3η τάξη (21 Νοεμβρίου 1995) – για την εξαιρετική συμβολή της στον εθνικό πολιτισμό και στη σύγχρονη χορογραφική τέχνη

4η τάξη (9 Νοεμβρίου 2010) – για την εξαιρετική συμβολή της στην ανάπτυξη της εθνικής κουλτούρας και της χορογραφίας και για πολλά χρόνια δημιουργικής δραστηριότητας

Τρία Τάγματα του Λένιν (1967, 1976, 1985)

Τιμώμενος Καλλιτέχνης της RSFSR (1951)

Καλλιτέχνης του Λαού RSFSR (1956)

Καλλιτέχνης του Λαού ΕΣΣΔ (1959)

Τάγμα Γραμμάτων και Τεχνών (Γαλλία, 1984)

Τάγμα των Αξιών στη Λιθουανία (2003)

Τάγμα της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανία)

Τάγμα του Μεγάλου Δούκα της Λιθουανίας Gediminas

Τάγμα του Ανατέλλοντος Ηλίου , 3η τάξη (Ιαπωνία, 2011)

Premium “Russian National Olympus” (2000)

Βραβείο Prince of Asturias (Ισπανία, 2005)

Προβληματισμοί περί χορού και Pilates

Λίλλυ Βελισσαρίου

Γιατί αυτός που είναι επαγγελματίας καθηγητής κλασικού και σύγχρονου χορού, όταν περάσει από την εκπαίδευση της μεθόδου Pilates αντιλαμβάνεται την μέθοδο σε βάθος και μπορεί να αναπτύξει τεχνική;MG_0468

Διότι έχει εκπαιδευτεί πριν έρθει σε επαφή με το pilates για τρία χρόνια σε κάποια ανώτερης εκπαίδευσης σχολή χορού. Για να φοιτήσει στο πρώτο έτος, από τα συνολικά 3 χρόνια εκπαίδευσης πριν το δίπλωμα, έχει ήδη κάνει πέντε χρόνια κλασικό μπαλέτο σε ερασιτεχνικό επίπεδο (1-3 ώρες την εβδομάδα) σε κάποια σχολή. Στα συνολικά 3 χρόνια, εκπαιδεύεται καθημερινά για κάποιες ώρες (αν θυμάμαι ήμουν γύρω στις 5 ώρες την ημέρα σχολή). Η εκπαίδευσή του ξεκινάει με ένα μάθημα κλασικού μπαλέτου το πρωί για περίπου μιάμιση ώρα, ενώ μετά εκπαιδεύεται πάνω στην κίνηση του σώματος, στην ανατομία, στο κλασικό και σύγχρονο χορό, σε τεχνικές αναλύσεις, τεχνική χορογραφίας και σύνθεσης, μουσική, ρυθμική, σε τεχνική διδασκαλίας, σε διδασκαλία σε παιδιά με επίβλεψη αλλά και χωρίς επίβλεψη αργότερα και σε κάποια μαθήματα ιστορίας τέχνης, χορού, παράδοσης κ.α. Ταυτόχρονα και πέρα από την θεωρία και την βαθειά γνώση του πάνω στο χορό άρα και το σώμα του, αναπτύσσει και την δική του σωματική τεχνική και χορεύει στη σκηνή, άρα εκτίθεται σε κοινό και κρίνεται. Μαθαίνει πως αντιδρά το σώμα σε πολλαπλούς τραυματισμούς καθημερινά, πως και αν μπορεί να τους αποφεύγει και γενικότερα συνδέει τον νου του με το σώμα του απόλυτα.

Ο καλλιτέχνης χορευτής και μην ξεχνάμε ότι ο χορός είναι τέχνη κι όχι γυμναστική, μαθαίνει να είναι δάσκαλος. Όταν αυτός έρθει σε επαφή με οποιοδήποτε σπορ ή με οποιαδήποτε μέθοδο εκγύμνασης, αποκωδικοποιεί πολύ πιο γρήγορα από κάποιον ερασιτέχνη τις τεχνικές λεπτομέρειες πάνω στο άθλημα. Σύντομα ακόμα και στην καινούργια μέθοδο μπορεί να βρει μονοπάτια και εκείνα τα μικρά μυστικά της διδασκαλίας που του επιτρέπουν να καθοδηγεί με μεγάλη ευκολία τους μαθητές του στο σωστό γι αυτούς.

Επίσης ξεπερνάει στο Pilates, την απλή γνώση των ασκήσεων με τους στόχους που έχουν αυτές. Δεν είναι απλά ένας καλός ή μέτριος ή κακός αναμεταδότης της μεθόδου. Κολυμπώντας μέσα στα χρόνια σιγά σιγά πάνω στη διδασκαλία  ανακαλύπτει μονοπάτια για να μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές του κι αυτό λέγεται εμπειρία.

Ο σοφός, ευφυής και εφευρετικός Joseph Pilates κι ενώ ξεκίνησε να στήνει την μέθοδό του αρχικά για την αποκατάσταση των τραυματιών, όταν ήρθε σε επαφή με επαγγελματίες χορευτές (φαντάζομαι, κρίνοντας από το πλήθος των συνεχιστών μαθητών του που προέρχονται οι περισσότεροι από τον χορό), επέλεξε ότι εκτός από τις κινήσεις του χορού που ενέταξε στο σύστημά του, ότι είχε επίσης και το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό,  για να προχωρήσει την μέθοδό του και να την κάνει αυτή που είναι σήμερα.

Nizinsky το «8ο θαύμα του κόσμου»!

Ιντερνετ

Νιζίνσκι, Βάσλαβ Φόμιχ (Vaslav Fomic Nizinsky, Κίεβο 1890 – Λονδίνο 1950). Ρώσος χορευτής και χορογράφος.
200px-nijinsky_in_scheherazade2Ο Ν., ένας μύθος για τον χορό του 20ού αι., καταγόταν από οικογένεια χορευτών από την Πολωνία· ο πατέρας του μάλιστα ήταν ο πρώτος δάσκαλός του. Σε ηλικία 10 ετών εισήχθη στην Αυτοκρατορική Σχολή Μπαλέτου στην Αγία Πετρούπολη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1907. Αμέσως μετά προσελήφθη ως πρώτος χορευτής στο Θέατρο Μαριίνσκι –μετέπειτα Κίροφ– και εξέπληξε το κοινό με τις απίστευτες ικανότητές του. Πάνω στη σκηνή ο Ν. έδινε την εντύπωση ότι πετούσε, αφού τα άλματά του ήταν πολύ μεγάλα σε διάρκεια και εκτελεσμένα με άψογη τεχνική. Την ίδια περίοδο συμμετείχε και στα μπαλέτα Μπολσόι, επιδεικνύοντας σε κάθε παράσταση το μοναδικό του ταλέντο. 
Η σημαντικότερη ίσως στιγμή στην καριέρα του ήταν η συνάντησή του με τον Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, ο οποίος είχε πάρει εντολή από τον δούκα Βλαδίμηρο να σχηματίσει μια χορευτική ομάδα με τους κορυφαίους χορευτές των μπαλέτων Μπολσόι και Μαριίνσκι. nijinski2Ο Ντιαγκίλεφ αναδείχτηκε σύντομα μέντορας και προστάτης του Ν. 
Το 1909 τα Ρωσικά Μπαλέτα –όπως ονομάστηκε η ομάδα του Ντιαγκίλεφ– εμφανίστηκαν στο Παρίσι και ο Ν. έκλεψε για μία ακόμη φορά την παράσταση. Το 1912 άρχισε να χορογραφεί και να παρουσιάζει τις πρωτότυπες και ευφάνταστες δημιουργίες του μέσα από τα Ρωσικά Μπαλέτα. Ο Ν. αντλούσε συχνά την έμπνευσή του από τις παραστάσεις των αρχαίων ελληνικών αγγείων και αγαλμάτων. 
Το 1913, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του στη Λατινική Αμερική, ο Ν. παντρεύτηκε την κόμισσα Ρόμολα ντε Πούλσκι Λούμποτσι Τσέλφαβα, γεγονός που προκάλεσε την οργή του Ντιαγκίλεφ, ο οποίος τον απέπεμψε από τα Ρωσικά Μπαλέτα. Την επόμενη μόλις χρονιά θέλησε να δημιουργήσει μία νέα, δική του χορευτική ομάδα, αλλά η προσπάθεια αυτή στέφθηκε από αποτυχία. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου αιχμαλωτίστηκε λόγω της εθνικότητάς του, αλλά τελικά το 1916 αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου συμφιλιώθηκε με τον Ντιαγκίλεφ. Το 1917 ο Ν. χόρεψε για τελευταία φορά στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης μπροστά σε ένα κοινό που τον αποθέωσε. Από εκείνη την χρονιά παρουσιάστηκαν τα συμπτώματα μιας βαριάς ψυχικής νόσου και το 1919 οι γιατροί διέγνωσαν σχιζοφρένεια. Ο Ν. αποσύρθηκε από τα φώτα της ράμπας οριστικά· ήταν μόλις 29 ετών. 
Ο Ν., ο οποίος λατρεύτηκε από το κοινό, έμεινε γνωστός ως ο «θεός του χορού», ενώ πολλοί τον αποκαλούσαν το «8ο θαύμα του κόσμου». nijinski1
Οι θριαμβευτικές ερμηνείες του (Οι Συλφίδες, Το πνεύμα του ρόδου, Πετρούσκα, Καρναβάλ, Σεχεραζάτ), έργα που δημιούργησε στο σύνολό τους ο σπουδαίος χορογράφος Μισέλ Φοκίν, χαρακτηρίζνται κυρίως από μια τεχνική παραδειγματικής τελειότητας και μια ασύγκριτη εκφραστική δύναμη. Το χορογραφικό του έργο (Το απόγευμα ενός φαύνου, 1912· Παιχνίδια, 1913· Η ιεροτελεστία της άνοιξης, 1913· Τιλ Οϊλενσπίγκελ, 1916), αν και γεμάτο τολμηρά νεωτεριστικά στοιχεία, δεν βρήκε τον τρόπο να φθάσει σε μια πλήρη έκφραση. 
Άλλες σημαντικές ερμηνείες του: Οι πεταλούδες, Ζιζέλ, Λίμνη των κύκνων, Η ωραία κοιμωμένη, Δάφνις και Χλόη, Ο Μενεστρέλος και Ο γαλάζιος θεός.

MAURICE BEJART 1927-2007

επιμέλεια Λίλλυ Βελισσαρίου

Maurice-Béjart-Γεννήθηκε στην Μασσαλία το 1927, ο πατέρας του ήταν ο Γάλλος φιλόσοφος Γκαστόν Μπεργκέρ.
Παρακολουθώντας ένα ρεσιτάλ του χορευτή Σερζ Λιφάρ,
επηρεάστηκε τόσο πολύ ώστε αποφάσισε να αφιερώσει τον χρόνο του αποκλειστικά στον χορό. Κατά την περίοδο που βρισκόταν στη Μασσαλία σπούδασε υπό την Ματίλντ Ξεσίνσκα.

maurice BejartΤο 1945, γράφτηκε στην ομάδα μπαλέτου της Όπερας της Μασσαλίας, και από το 1946 σπούδασε υπό την Μαντάμ Ρουσάν Σαρκισιάν, τον Λίο Στάατς, την Μαντάμ Λιούμποβα Γεγκόροβα και την Όλγκα Πριομπραζένσκα στο Παρίσι.
Το 1948, συνεργάστηκε επίσης με τους Ζανίν Σαρά, Υβέτ Σωβιρέ και κατόπιν με τον Ρολάντ Πετί, καθώς και με τη Βέρα Βόλκοβα στο Λονδίνο.
maurice Bejart-Maia PlissetscaiaΤο 1954 ίδρυσε την σχολή Ballet de l’Étoile, και το 1960 την Ballet du XXe Siècle στις Βρυξέλλες. Το 1987 μετεγκαταστήθηκε στη Λωζάνη, όπου και ίδρυσε τη σχολή χορού Béjart Ballet Lausanne, μια από τις διασημότερες και πλέον επιτυχημένες σχολές χορού παγκοσμίως.

Maurice Bejart-Silvie GuillemΤο 1973, μαζί με το Ballet du XXe siecle, έκανε την πρεμιέρα της παράστασης με την ονομασία Golestan, η οποία βασίζονταν στην Ιρανική παραδοσιακή μουσική, και ακολούθησαν και άλλες παρόμοιες παραστάσεις βασισμένες στην ίδια θεματολογία. Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων αυτών ο Μπεζάρ γνώρισε την πρώην Αυτοκράτειρα του Ιράν με την οποία και διατήρησε ισχυρούς δεσμούς.maurice bejart

Joseph Pilates

J. Pilates

Joseph-Pilates“Εάν η σπονδυλική σου στήλη είναι μη ευέλικτη και σκληρή στα 30 σου χρόνια, είσαι γέρος.
Αν είναι εντελώς ευέλικτη στα 60 σου χρόνια, είσαι νέος”.

Οι μαθητές του Pilates προέρχονται από την καρδιά του χορού

 

 

Λίλλυ Βελισσαρίου

Ο Joseph Pilates, εκτός από τις άλλες του επιρροές, βασική πηγή έμπνευσής του ήταν ο χορός (κάτι που βλέπουμε τόσο στις αρχές του, όσο και σε πολλές ασκήσεις του).

Άλλωστε οι πρώτοι του μαθητές και συνεχιστές της μεθόδου ήταν χορευτές με διεθνή καριέρα στον χώρο του χορού.

  1. Romana Kryzanowska, είναι και αυτή που διατήρησε και συνέχισε την σχολή της Clara και του Joseph Pilates και από εκεί έχουμε και την γνήσια μέθοδο του συστήματος που διδάσκεται μέχρι σήμερα. Η Romana, σπούδασε και χόρεψε στην George Balanchine’s school of American Ballet.romana
  2. Ron Fletcher χορευτής στην ομάδα χορού της Martha Graham.ron-fletcher-color
  3. Kathy Grant χορογράφος, χορεύτρια και διευθύντρια στο Theatre of Harlem. Μαζί με την Lolita San Miguel, επίσης μαθήτρια του Pilates, δημιούργησαν την μέθοδο Balanced Body.Kathy Grant
  4. Eve Gentry υπήρξε μοντέρνος χορευτής και σπούδασε στην Martha Graham’s school.Eve Gentry
  5. Carola Trier σπούδασε στην διεθνούς φήμης σχολή Laban School.Carola Trier
  6. Bruce King χορευτής της ομάδας Merce Cunningham Dance Company, χορευτής της ομάδας Alvin Nikolais company και δημιούργησε και την δική του ομάδα χορού την Bruce King company.Bruce King
  7. Lolita San Miguel solist της Metropolitan Opera Ballet.Lolita San Miguel

Χάρης Μανταφούνης

Σημαντικός Έλληνας χορευτής και χορογράφος σύγχρονου χορού. Μεγάλος δάσκαλος!

Paris “pour un petit coin de Paradies”

Λίλλυ Βελισσαρίου

Théâtre 18 a Paris, compagnie “OZONECAZOUSE”

Φωτογραφίες από τις παραστάσεις μας και τις πρόβες μας, με την χοροθεατρική ομάδα μας. Τότε που ο χορός ήταν ο μεγάλος μας έρωτας. Δεκαετία ’80, το Παρίσι λατρεύει ότι έρχεται από Αμερική, από Ιαπωνία (Butoh). Αμφισβητεί τον Γαλλικό χορό του τότε και όσοι Γάλλοι μπορούν πηγαίνουν Νέα Υόρκη και επιστρέφουν να κάνουν την δική τους ομάδα. Αμφισβητούν το κλασικό μπαλέτο. Θεωρούν ότι δεν έχει να δώσει κάτι περισσότερο. Οι μοντέρνοι χορευτές δεν γυμνάζονται πια όπως εμείς στην Ελλάδα με κλασικό χορό κάθε πρωί για 90′. Υπάρχουν χορευτές που δεν γνωρίζουν καν τις ονομασίες των ασκήσεων κλασικού μπαλέτου. Οι ακροάσεις είναι καθημερινή διαδικασία για έναν επαγγελματία χορευτή. Γίνονται παντού και πολλές. Αρχίζουν οι κρατικές επιχορηγήσεις για τα χορευτικά σχήματα. Το Théâtre de la Ville έχει όλη την εβδομάδα παραστάσεις χορού και χοροθέατρου. Λατρεύουν την Pina Baush, ο M. Cannigham η M. Graham και άλλοι μεγάλοι παρουσιάζουν την δουλειά τους και αποθεώνονται. Ότι καινούργιο και με πολλά σκηνικά χειροκροτείται παθιασμένα από το γαλλικό κοινό. Ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο, γιουχάρεται την στιγμή της παράστασης προς μεγάλη μου έκπληξη. Η Maguy Marin με την οποία είχα την τύχη να δουλέψω για λίγο, είναι η αγαπημένη των Γάλλων. Παραστάσεις με την Karine Saporta, Carolin Carlson, Phillip Degoufle, Cie Rosas κ.α. τραβάνε το κοινό και γεμίζουν τα θέατρα. Τα εισιτήρια σπανίζουν. Το Butoh, βρίσκεται στην πρώτη θέση προτίμησης από όλους μας. Αναβρασμός ιδεών, τέχνης, χορού και σεβασμός. Σεβασμός στους καλλιτέχνες και αγάπη στους Γάλλους που επέστρεψαν από Η.Π.Α. και με το δικό τους πλέον στιλ μιλάνε με την τέχνη τους. Σεβασμός και στους ξένους καλλιτέχνες που ενσωματώνονται στη Γαλλική κουλτούρα.  Αυτό είναι το Παρίσι που έχω και θα έχω για πάντα στην καρδιά μου.

Lilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danseLilly Velissariou danse