Λίλλυ Βελισσαρίου
Όσοι θέλετε να επιλέξετε αυτήν την περίοδο εκπαίδευση για να γίνετε pilates instractor, καλό θα είναι όταν κάνετε την έρευνά σας για το που θα εκπαιδευτείτε, εκτός από το οικονομικό, καλό θα είναι να ζητήσετε να δείτε έστω ένα μάθημα από τον-τους εκπαιδευτές σας. Σημαντικός παράγοντας εκτός από τα διπλώματα και την εμπειρία του δάσκαλου που σας αρέσει, είναι να δείτε την μεταδοτικότητά του και το πόσο σε βάθος προσεγγίζει το pilates. Μπορεί ο δάσκαλος να έχει εξαιρετικές γνώσεις αλλά να μην μπορεί να σας τις περάσει. Επίσης παρατηρήστε τι και πως απαντάει σε ερώτηση που γίνεται. Άλλο που καλό είναι να το κοιτάξετε, είναι το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί για την εκπαίδευση. Μην θέλετε να μάθετε σε 2-3 μήνες pilates και μιλώ για όλη την εκπαίδευση. Χρειάζεται χρόνος με τον δάσκαλο, διάβασμα και πρακτική αν είναι δυνατόν και κάθε μέρα όσο θα διαρκούν οι σπουδές. Εάν δεν έχετε ξαναδιδάξει (οτιδήποτε) καλό είναι να ρωτήσετε πως γίνεται η διδασκαλία για να μάθετε εκτός από ασκήσεις να διδάσκετε και να επιμείνετε στο κομμάτι της πρακτικής της διδασκαλίας κατά την διάρκεια των σπουδών σας. Δίπλωμα χωρίς ικανότητα μετάδοσης των γνώσεων, είναι χαρτί απλής γνώσης που δεν εφαρμόζεται.
Άλλο σημαντικό κομμάτι της εκπαίδευσης είναι να ζητήσετε να δείτε ένα βιβλίο. Εκεί καλό είναι να αναφέρονται λεπτομερώς οι ασκήσεις με στόχους, μύες που ενεργοποιούν και εικόνες.
Μία οικονομική εκπαίδευση που είναι επιφανειακή, είναι μηδέν εκπαίδευση.
Η οστεοπόρωση είναι μια χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών. Τα κόκκαλα γίνονται λεπτά και εύθραυστα λόγω της ελαττωμένης πυκνότητάς τους. Έχει χαρακτηρισθεί «ύπουλη» πάθηση γιατί μπορεί να προκληθεί κάταγμα (σπάσιμο) μέσα από ήπιες δραστηριότητες, όπως σκύψιμο ή μετά από μια απλή πτώση στο έδαφος. Πριν το κάταγμα ο ασθενής δεν πονάει, ούτε έχει κάποιο άλλο σύμπτωμα και γι’ αυτό η έγκαιρη διάγνωση είναι απαραίτητη.
Το Leg pull up, είναι άσκηση pilates και στόχο έχει την λειτουργία κοιλιακών μυών, των γλουτιαίων αλλά ταυτόχρονα είναι και για την διάταση του αντιβραχίωνα, των ώμων και των μηριαίων.
Το σύστημα Γκράχαμ δούλευε πολύ στο πάτωμα αλλά και είχε την αρχή του στην βαρύτητα του σώματος.
Έχει χορέψει και χορογραφήσει για πάνω από εβδομήντα χρόνια, και κατά το διάστημα αυτό ήταν η πρώτη χορεύτρια που χόρεψε ποτέ στο Λευκό Οίκο , η πρώτη χορεύτρια που ταξίδεψε στο εξωτερικό, ως πολιτιστικός πρέσβης, και η πρώτη χορεύτρια που έλαβε το υψηλότερο πολιτικό βραβείο της ΗΠΑ: το Μετάλλιο της Ελευθερίας . Στη διάρκεια της ζωής της, έλαβε τιμές που κυμαίνονται από το κλειδί της πόλης του Παρισιού για το Αυτοκρατορική Ιαπωνία Διάταξη του Τιμίου Crown .
Η Μάρθα Γκράχαμ γεννήθηκε το 1896 σε μια μικρή πόλη έξω από το Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας. Πρώτη της επιρροή υπήρξε ο πατέρας της, ψυχολόγος στο επάγγελμα, ο οποίος ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη «γλώσσα» του ανθρώπινου σώματος. «Η κίνηση δεν λέει ποτέ ψέματα» έλεγε ο δρ Γκράχαμ, μια φράση που επαναλάμβανε συχνά η μεγαλύτερη κόρη του καθ’ όλη τη διάρκεια της ενηλίκου ζωής της.
Γνωστή για την αδάμαστη θέληση και την ανεξάντλητη αντοχή της, η Μάρθα Γκράχαμ εγκατέλειψε τη σκηνή το 1970 σε ηλικία 74 ετών. Συνέχισε ωστόσο να διδάσκει και να χορογραφεί. Πέθανε το 1991 αφήνοντας πίσω της μια 75χρονη καριέρα. «Πώς θέλετε να σας θυμούνται, ως χορεύτρια ή ως χορογράφο;» τη ρώτησαν κάποτε. «Ως χορεύτρια» απάντησε εκείνη. Τα κατάφερε; Μάλλον όχι. Παραμένει ωστόσο ο αέρας που αναπνέει κάθε σύγχρονος χορευτής…
Οι δυο του γονείς ήταν Ρώσοι και ξεκίνησε σπουδές μπαλέτου σε ηλικία εννέα ετών, ύστερα από παρότρυνση της μητέρας του – η οποία αυτοκτόνησε όταν ο Μίσα (έτσι τον φώναζαν συγγενείς και φίλοι) ήταν δώδεκα ετών. Στα 15 του μετεγράφηκε στην σχολή μπαλέτου Βαγκάνοβα, μετακομίζοντας στο Λένινγκραντ, όπου μαθήτευσε δίπλα στον θρυλικό δάσκαλο Αλεξάντερ Πούσκιν, μέντορα πολλών αστέρων των Μπαλέτων Κίροφ. Ο μεγάλος δάσκαλος και η γυναίκα του πήραν τον Μπαρίσνικοφ υπό την προστασία τους, φιλοξενώντας τον μάλιστα στο σπίτι τους, όπως είχαν κάνει νωρίτερα και για τον νεαρό Νουρέγεφ. Σύντομα η προτίμηση του Πούσκιν αποδείχτηκε εύλογη. Ο Μπαρίσνικοφ διακρίθηκε αμέσως και τα πρώτα κιόλας χρόνια του στη σχολή κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Varna. Τα νέα για το σπάνιο ταλέντο του νεαρού χορευτή, με την άψογη τεχνική και την εξαίσια σκηνική παρουσία ταξίδεψαν γρήγορα. 
Ένας κριτικός των «New York Times» ταξιδεύει ώς το Λένινγκραντ, παρακολουθεί ένα μάθημα του Πούσκιν και ανακηρύσσει τον Μπαρίσνικοφ «τον τελειότερο χορευτή που είδα ποτέ».